Αρχίζει να θυμίζει τη Μαρίκα Νέζερ ο μπασκετικός Παναθηναϊκός

 

Πώς το έλεγε η αξέχαστη Μαρίκα Νέζερ στη 'Μαντάμ Σουσού";

"Λεφτά έχουμε"

Ε κάτι τέτοιο αρχίζει να θυμίζει και ο μπασκετικός Παναθηναϊκός

Το πε και ο Μπαρτζώκας!

Ο Παναθηναϊκός φέτος έχει μπάτζετ που τρομάζει!

Δεν ξέρω βέβαια ποιους τρομάζει, αλλά μέχρι στιγμής οι μεταγραφές είναι αυτές που ξέραμε εδώ και τρεις μήνες, ενώ με τις αποχωρήσεις η ομάδα έχει γεμίσει "τρύπες" που δεν βλέπω να υπάρχει διάθεση να καλυφθούν. Τουλάχιστον όλες.

Και μπορεί η αποχώρηση των Γουόλτερς, Γουίλιαμς, Τόμας και Γκουντάιτις να ήταν περίπου αναμενόμενες, όμως η αποχώρηση του Λι προσωπικά με φοβίζει.

Ακόμα και η περσινή άθλια ομάδα είχε τρία πλέι μέικερ (Γουόλτερς, Λι και Μποχωρίδη) και πάλι δεν έφτασαν, αφού πολλές φορές αναγκάστηκε να οργανώσει παιχνίδι ακόμα και ο παντελώς άτεχνος Πονίτκα ... σεντράροντας με ακρίβεια στις εξέδρες ή σημαδεύοντας τα πόδια των ψηλών που είναι θαύμα που δεν έπαθαν κανένα διάστρεμμα.

Φέτος λοιπόν μέχρι στιγμής υπάρχει ο Βιλντόσα (τεράστια αναβάθμιση) και ο πολλά υποσχόμενος πλην όμως άπειρος από Euroleague Μωραΐτης. Αν παραμείνει ο ένας Καλαϊτζάκης (τους μπερδεύω αυτούς, εννοώ αυτός που παίζει άσσο, όχι ο άλλος που παίζει στο τρία) θα υπάρχει ακόμα μια αμυντική λύση, αλλά από οργάνωση παιχνιδιού λίγα πράγματα.

Βλέπω λοιπόν πως η ομάδα προσανατολίζεται στην απόκτηση σούτινγκ γκαρντ, άντε το πολύ-πολύ κόμπο γκαρντ για να μπαλώσει λίγο από τον άσσο και να συνεισφέρει στο σκοράρισμα. Εκ πρώτης όψεως αυτή δεν είναι κακή λύση, αρκεί να αποκτηθεί και ένα κανονικό σούτινγκ γκαρντ με έφεση στο μακρινό σουτ. Ούτε που θέλω να φανταστώ τι θα δούμε αν παραμείνει ο ασταθής και αδύναμος Γκριγκόνις (του κάνουν σκριν και φεύγει δέκα μέτρα μακριά, ενώ από άμυνα δεν μαρκάρει ούτε χελώνα) και όσο δεν φεύγει ... αγχώνομαι. Γιατί όσο να ναι, "λεφτά έχουμε" αλλά ο Πάντερ έμεινε στην Παρτιζάν αφού έκανε μιά σύντομη βόλτα στη χρεοκοπημένη Μπαρσελόνα γιατί λέει ήταν παλιόπαιδο ο μάνατζέρ του, ο Ντόρσεϊ έχει λέει συμβόλαιο και θα μας απασχολήσει μόνο αν το σπάσει (ενώ λεφτά έχουμε, να μην το ξεχνάμε), άσε που συνήθως παίζει καλά ένα δεκάλεπτο και στο υπόλοιπο παιχνίδι είναι εξαφανισμένος, ο Εξουμ θα πάει να κυνηγήσει το όνειρό του για δεύτερη φορά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο σιτεμένος ηλικιακά Μπομπουά έμεινε στην Εφές και κάτι Λαπροβίτολες και Μίτσιτς μάλλον έσκασαν στο ρεπορτάζ διά της ... εις ατόπου απαγωγής (λεφτά έχουν, τι διάολο, δεν τους θέλουν αυτούς; )

Ο Φορμπς είναι μια πολύ καλή λύση για σούτινγκ γκαρντ και εφ όσον λεφτά έχουμε, να μην το ξεχνάμε, είναι και εφικτή. Βέβαια μας καλύπτει τη μία απ τις δύο θέσεις του σούτινγκ γκαρντ, αλλά και πάλι χρειάζεται δεύτερος πλέι μέϊκερ (τρίτο θεωρώ τον Μωραΐτη). Και τελικά, με μεγάλη ευκολία άφησαν τον Λι να φύγει, έναν τίμιο παίκτη που τράβηξε μεγάλο κουπί πέρυσι (μόνο σπαθιά δεν κατάπιε) που και μακρινό σουτ έχει (εφ όσον δεν τον ξεζουμίζεις να κατεβάζει και τη μπάλα) και άμυνα παίζει (εξαιρετικός "κλέφτης"). Θα βρούμε κανέναν καλύτερο; Μπορεί, αφού λεφτά έχουμε. Ελπίζω δηλαδή ...

Και πάμε στο τρία, όπου υπάρχει ο ταλαντούχος Μαντζούκας και ειλικρινά πολύ θα χαρώ αν έχει φέτος αναβαθμισμένο ρόλο, ενώ επιστρέφει και ο Παπαπέτρου που μπορεί να παίξει και στο τέσσερα. Πάλι όμως νομίζω πως χρειάζεται ένα τριάρι κλάσης και αφού λεφτά έχουμε, δεν θέλω να φανταστώ πως μπορεί ο Ολυμπιακός να πάρει τον Μίροτιτς και όχι εμείς (προσωπικά δεν καταλαβαίνω πως θα γίνει να χαρίσει 11 εκατομμύρια ευρώ στη Μπαρσελόνα, αλλά τέλος πάντων). Κάτι Κλάιμπερν δεν παίζουν με τίποτα, γιατί μπορεί εμείς λεφτά να έχουμε, αλλά έχουν κι οι Τούρκοι, ο Χενζόνια συνεχίζει να μας δουλεύει με καρδούλες και τριφυλλάκια στο twitter του αλλά θέλει να μείνει να πάρει πρωτάθλημα με τη Ρεάλ, άσε που είναι και σε πτωτική πορεία (προσωπικά δεν θα τον ήθελα, εκτός αν είναι να μείνουμε με Μαντζούκα και Παπαπέτρου).

Στο τέσσερα υπάρχει ο Χουγκάζ που επίσης τον πιστεύω και θα χαρώ να πάρει κι αυτός φέτος χρόνο στην ομάδα τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στη Euroleague. Από κει και πέρα θα υπάρχει ο Παπαπέτρου που είναι τριάρι που μπορεί να παίξει και τέσσερα και - μέχρι στιγμής - ο Αγραβάνης που είναι τεσσάρι αλλά μπορεί να παίξει και στο τρία. Πολύ καλοί και Ελληνες που τους έχουμε ανάγκη. Προσωπικά αν μείνει ο Αγραβάνης δεν θα έψαχνα άλλο αυτή τη θέση (ο Μήτογλου ακόμα κι αν δικαιωθεί έχει διανύσει μεγάλο διάστημα απραξίας και μόνο σαν επένδυση για επόμενες χρονιές μπορεί να λογιστεί). 

Και φτάνουμε στο πέντε. Οι προσθήκες Λεσόρ και Κώστα Αντετοκούνμπο είναι εξαιρετικές, αλλά φυσικά χρειάζεται ένας ακόμα ψηλός. Ενας ψηλός που να έχει και σουτ από μέση απόσταση. Ο Βίλι Ερνάν Γκόμεζ είναι ιδανική περίπτωση (προσωπικά μου θυμίζει Ντίνο Ράτζα) εφ όσον λεφτά έχουμε (μη λέμε πάλι τα ίδια). Ομως έχω την εντύπωση πως αν τελικά φύγει ο Ταβάρες απ τη Ρεάλ με προορισμό το ΝΒΑ, ο Ερνάν Γκόμεζ θα είναι η πρώτη επιλογή της πρωταθλήτριας Ευρώπης, άσε που και ο ίδιος απ ότι ξέρω είναι οπαδός της ομάδας συν το γεγονός πως θα παίζει και στη πατρίδα του. Αρα θα πρέπει να έχουμε πολύ περισσότερα χρήματα απ αυτά που θα έχει να διαθέσει η Μαδρίτη που θα έχει ξαλαφρώσει και απ το συμβόλαιο του Ταβάρες.

Πιασ τ αυγό και κούρεφτο με λίγα λόγια και τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι και τόσο κακός ο Παπαγιάννης που αν εξαιρέσεις το γεγονός πως έχει μανταλάκια στα χέρια και δεν μπορεί να πάρει ριμπάουντς, μια χαρά εκτελεί όχι μόνο από μέση αλλά και από μακρινή απόσταση. Αλλά ενώ εμείς λεφτά έχουμε δεν είναι πολύ σίγουρο πως αυτός θέλει να παραμείνει (δεν έχει ακούσει και λίγα) και όχι να πάει να αλλάξει τον αέρα του στη Πόλη για παράδειγμα στον μπαξέ της Φενέρ. 

Για τον Παπαγιάννη να πω ακόμα πως η κακή του περσινή απόδοση έχει να κάνει και με την άθλια επιθετική οργάνωση του Ράντονιτς. Κάντε στο μυαλό σας εικόνα πόσα άλεϊ χουπς του σερβίριζε ο Καλάθης και πόσα πέρυσι όλοι μαζί (Γουόλτερς, Λι και Μποχωρίδης, για τον Πονίτκα τα είπα παραπάνω). Με τον Βιλντόσα και η επιθετική παραγωγικότητα του Παπαγιάννη θα βελτιωνόταν δραματικά

Για να τελειώνουμε, λεφτά μπορεί να έχουμε (όχι τόσα όσα φανταζόμαστε), αλλά όλα δεν εξαρτώνται απ τα λεφτά. Οι πληγές που άνοιξαν τα προηγούμενα χρόνια και το τσαλάκωμα της εικόνας της ομάδας θα χρειαστεί αρκετό καιρό για να επουλωθούν. Κοινώς, ο νέος κόουτς θα πρέπει να ανεβάσει αρκετά επίπεδα την ομάδα προκειμένου να μπορεί στα επόμενα χρόνια να χτυπάει τοπ παίκτες κι εκείνοι να έρχονται κάνοντας κολοτούμπες (όπως παλιά). Προσωπικά σέβομαι τον Αταμάν αλλά σε καμιά περίπτωση δεν τον θεωρώ προπονητή τύπου Ζοτς που μπορεί να χτίσει μια ομάδα ξεκινώντας από παίκτες εξελίξιμους αλλά όχι φτασμένους. Ετσι λοιπόν το ερώτημα είναι: μπορούμε να βρούμε κι εμείς έναν Λάρκιν αφού λεφτά έχουμε; Να μπορέσει και ο Αταμάν να κάνει τον Μαντζούκα Μίτσιτς και να δοξαστούμε τα επόμενα χρόνια. Ε; Κάπως έτσι ... 

Τώρα κλαις γιατί κλαις, συ δεν είσαι που γέλαγες χθες;

 

Βγήκε χθες και ο πρόεδρος Αλαφούζος και τα "χωσε" στην ΑΕΚ και τον Μελισσανίδη για το πρωτάθλημα. Δηλώσεις που δεν έχουν κανένα νόημα πέρα απ το να συσπειρώνουν εμάς τους Παναθηναϊκούς και να δίνουν δουλειά στα αθλητικά portals αφού συνήθως κάτω από τέτοιες δηλώσεις γίνεται το έλα να δεις. Χαράς ευαγγέλια δηλαδή, αφού το πρωτάθλημα τέλειωσε, τα πανηγύρια ξεθυμαίνουν και η μόνη επικαιρότητα που έχει ενδιαφέρον είναι κάτι μεταγραφικές "αρβύλες" και για το αν ο τελικός του κυπέλλου θα γίνει στο Βόλο, στη Σρι Λάνκα ή στο Δέλτα του Κενταύρου. 

Ετσι ο πρόεδρος Αλαφούζος με όλη την αστική ευγένεια που χαρακτηρίζει έναν πρόεδρο του Παναθηναϊκού, περίμενε να τελειώσει το πρωτάθλημα και να βγει μετά να κάνει τον απολογισμό της χρονιάς. Λοιπόν πρόεδρε, όσο κι αν συμφωνώ - σαν Παναθηναϊκός που είμαι - σχεδόν με όλα όσα δήλωσες, κατανοώ απόλυτα τα χάχανα των απέναντι. Γιατί, μήπως εμείς οι ίδιοι δεν χαχανίζαμε όταν ο Νταβίντε Μάσα έσφαζε στο γόνατο τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη σ εκείνο το περίεργο παιχνίδι που η ΑΕΚ έπρεπε βάση εικόνας να βάλει πέντε γκολ, αλλά κάθε φορά που ο Ολυμπιακός περνούσε τη σέντρα όλο και κάτι θα συνέβαινε όπως το πάτημα του Σιμάνσκι στον Βαλμπουενά, αντίστοιχο με κείνο του Κάργα; Και επειδή η ΑΕΚ δεν μπορούσε να βάλει πέντε γκολ, ήρθε ο Μάσα να αποκαταστήσει αυτή την ποδοσφαιρική αδικία δίνοντας με την σύμφωνη γνώμη του VAR το πέναλντι όταν οι τρίχες του ποδιού του Ρέαμπτσιουκ (ή κάπως έτσι, τι όνομα είναι αυτό; ) γαργάλησαν τον Ντοματάκια Βύντα και τον ανάγκασαν να βουτήξει στην πισίνα του Στέλιου Γιαννακόπουλου ή όταν ο γενναίος Αμπραμπατ έδινε εκείνη την μπουφλοασίστ στον Πετράν Μανταλάν για το 1-3; Και πάλι καλά λέω εγώ γιατί αν ο διαιτητής σφύριζε επιθετικό φάουλ θα μας στερούσε την ευκαιρία να απολαύσουμε ένα γκολ αντίστοιχο εκείνου που είχε βάλει κάποτε ο Μέσι κόντρα στη Μπάγερν. Τι ζητάμε δηλαδή σαν φίλαθλοι; Λίγα ψύχουλα μαγείας θα γυρεύω κι ως την άλλη μου ζωή το Μάσα θα λατρεύω που θα λεγε και το τραγούδι.

Κι αφού τέλειωσε ο αγώνας, το επικοινωνιακό επιτελείο της ΑΕΚ, Τσάταλης, Καραλής, Τσακίρης και λοιποί τίμιοι ενωσίτες κονδυλοφόροι (ελπίζω να δώσει και σ αυτούς το πριμ που αφορά τους υπάλληλους της ΠΑΕ ο πρόεδρος Μελισσανίδης-το αξίζουν όλοι!), κατέφυγαν στα επιχειρήματα εκείνων που τόσα χρόνια βίαζαν το ποδόσφαιρο με την αξέχαστη παράγκα του μπαρμπα-Θωμά και του πατρός Σπάθα "ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε κι όλοι οι άλλοι να πάνε να μπιπ"

"Ε όχι να μιλάει και ο Ολυμπιακός για διαιτησία", έλεγε ο πιο σεμνός, ¨τώρα θα πληρώσετε όσα κάνατε τόσα χρόνια" έλεγε ο πιο θρασύς, "εφτά γκολ έπρεπε να φάτε, τι να μας πείτε τώρα για διαιτησία" έλεγε ο πιο πονηρός. Και αυτοί τη δουλειά τους έκαναν, αφού όπως και να το κάνουμε όλοι οι ΑΕΚτζήδες αισθάνθηκαν λίγο αμήχανα βλέποντας αυτές τις διαιτητικές ομορφιές του Μάσα, το θέμα όμως είναι πως τσιμπήσαμε και εμείς. Είδαμε δηλαδή το τυράκι και δεν είδαμε τη φάκα. "Καλά να πάθετε γάβροι, ό,τι κάνατε τόσα χρόνια να τα λουστείτε", λέγαμε (κι εγώ μαζί, το ομολογώ) και αμέσως έσπευδαν οι φίλοι μας αεκτζήδες να συμφωνήσουν μαζί μας. "Πες τα ρε φίλε", έλεγαν, "να μιλάει τώρα και ο γάβρος για διαιτησία πάει πολύ". Κι όλοι ενωμένοι και αγκαλιασμένοι συνεχίσαμε να γελάμε και να ανταλλάσσουμε φιλοφρονήσεις ατενίζοντας το μέλλον αυτού του συναρπαστικού πρωταθλήματος, μιας κούρσας για δύο όπως είχε καταστεί σχεδόν απ την αρχή της σεζόν. Αλλά όταν πέρασαν οι πρώτες ώρες, οι πρώτες μέρες έστω, ένα μικρό διαβολάκι άρχισε να τριβελίζει το μυαλό μου. 

"Καλά, είσαι μαλάκας;", μου είπε. "Τι χαίρεσαι βρε μαλάκα;"

"Και γιατί να μην χαρώ;", το ρώτησα έκπληκτος εγώ.

- Χαίρεσαι που ο Μάσα έσφαξε τον Ολυμπιακό;

- Ναι ρε, χαίρομαι, υπάρχει κανένα πρόβλημα;

-Υπάρχει.

-Τι πρόβλημα υπάρχει;

- Οτι είσαι βλάκας!

- Για πρόσεχε τα λόγια σου γιατί θα σε στείλω στον πατέρα σου. Στο κάτω-κάτω δικός μου διάολος είσαι!

- Μα καλά λέω. Μπορώ να μάθω γιατί χαίρεσαι;

- Γιατί κάθε αδικία σε βάρος του Ολυμπιακού είναι μια δικαίωση για όσα τραβήξαμε τόσα χρόνια. Γι αυτό χαίρομαι!

- Τραβήξαμε; Ποιοι τραβήξαμε;

- Ολοι! Ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Αρης, όλοι!

- Κι εμείς τώρα σταματήσαμε να τα τραβάμε; Εμείς οι Παναθηναϊκοί εννοώ ...

- Ε;

- Τι ε; Δεν κατάλαβες ακόμα βρε βλάκα; Αν το πρωτάθλημα κρινόταν ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό θα χαιρόμουν κι εγώ μαζί σου. Και αν το έπαιρνε η ΑΕΚ θα το πανηγύριζα σαν να ήταν δικό μας. Αλλά βρε βλάκα, το πρωτάθλημα κρίνεται ανάμεσα στην ΑΕΚ και σε εμάς! Δεν αδίκησε τον Ολυμπιακό ο Μάσα. Εμάς αδίκησε βλάκα, κατάλαβες; Είναι δύο βαθμοί αέρα αυτοί βλάκα. Τουλάχιστον δύο βαθμοί γιατί αν είχε αποβληθεί ο Σιμάνσκι δεν ξέρουμε πόσο θα πήγαινε το παιχνίδι. Και αν σ αυτούς τους δύο βαθμούς βάλεις από κοντά και τους βαθμούς του Ταβάνοβιτς (έπιασε ταβάνι η αλητεία), φτάνεις τους βαθμούς που χάθηκαν με Βόλο και ΠΑΟΚ.

- Μα με τον ΠΑΟΚ δεν έπαιξα ακόμα!

- Θα παίξεις και θα έρθεις χι και μετά θα αυτομαστιγώνεσαι βλάκα και θα λες το πρωτάθλημα χάθηκε με το Βόλο και τον ΠΑΟΚ, βλάκα

- Δηλαδή να σταματήσω να γελάω;

- Να σταματήσεις και ν αρχίσεις να κλαις

- Γιατί να κλαίω;

- Γιατί βλάκα μου αυτό που είδες φέτος δεν θα σταματήσει εδώ. 

- Λες, ε;

- Λέω. Ξεκινά η περίοδος Μελισσανίδη.

- Που σημαίνει;

- Που σημαίνει πως παλιός γάϊδαρος καινούργια περπατησιά δεν μαθαίνει, κατάλαβες;

- Κατάλαβα ...

- Επιτέλους. Βλάκα!

Οπου ο Ιβάν καλεί τον Μπερνάρ στο γραφείο του

Η πόρτα του γραφείου του Ιβάν στο προπονητικό κέντρο "Γεώργιος Καλαφάτης" χτύπησε τρεις φορές εκείνο το συννεφιασμένο πρωινό του Μάρτη, όπως θα έλεγε και ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.

Ο Ιβάν βυθισμένος στις σκέψεις του με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη του υπολογιστή του έδειξε να μη δίνει καμιά σημασία στην έλευση του επισκέπτη του. Ηπιε μια γουλιά τσάι απ το πράσινο φλυτζάνι του, ξεφύσηξε με δύναμη, σταύρωσε τα χέρια του πίσω απ το κεφάλι και έκανε μια στροφή στην περιστρεφόμενη πολυθρόνα του. Ο ίδιος χτύπος ξανακούστηκε συνοδευόμενος από ένα αμήχανο βήξιμο.

Ο Ιβάν σαν να επανήλθε στην πραγματικότητα έστρεψε την πολυθρόνα του προς τη πόρτα, καθάρισε το λαρύγγι του με μια ακόμα γουλιά τσάι και είπε:

"Περάστε!"

Η πόρτα άνοιξε για να μπει στο γραφείο ένας κοντός νευρώδης άνδρας που φορούσε πέτσινο ταμπά μπουφάν, λουλουδάτο πράσινο πουκάμισο με ξεκούμπωτα τα τρία πρώτα κουμπιά, μουσταρδί βερμούδα, άσπρες κάλτσες και μπλε σκούρες σαγιονάρες. Στον δασύτριχο λαιμό του ήταν κρεμασμένος ένας τεράστιος χρυσός σταυρός που στερεωνόταν από μια χοντρή χρυσή αλυσίδα και στα μαλλιά του "αναπαυόταν" ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου με τεράστιους μαύρους φακούς και λαχανί σκελετό.

Ο Ιβάν τον κοίταξε με απάθεια και άφησε να του ξεφύγει ένα μουρμουρητό

"Αυτοί οι Βραζιλιάνοι ..."

Ο επισκέπτης δεν άκουσε τίποτα και θρονιάστηκε στην καρέκλα που βρισκόταν μπροστά στο γραφείο του Ιβάν, έβγαλε απ τη τσέπη του το iphone και το κράτησε στα χέρια του.  

Ο διάλογος που ακολούθησε διαμείφθηκε στα αγγλικά, αλλά για ευκολία τον έχω μεταφράσει στα ελληνικά. Αλλωστε τα αγγλικά τόσο του Ιβάν όσο και του επισκέπτη του δεν είναι και τα καλύτερα δυνατά.

¨Ηρθα κόουτς", είπε ο επισκέπτης. "Τι με θέλεις;"

"Ηθελα να μιλήσουμε λίγο Μπερνάρ ... Για το αυριανό ντέρμπι. Και όχι μόνο..."

"Είμαι όλος αυτιά", είπε ο επισκέπτης σε ελεύθερη μετάφραση και άφησε το iphone πάνω στο γραφείο σταυρώνοντας τις παλάμες του στο ύψος των αχαμνών του.

"Να ... ξέρεις ... σκέφτομαι την περιπέτεια της υγείας σου Μπερνάρ ... Θα πρέπει να σε ταλαιπώρησε αυτός ο κολικός ..."

"Ζόρικα ήταν αλλά τώρα πάει, πέρασε. Αισθάνομαι και πάλι μια χαρά κόουτς", είπε χαμογελαστός ο επισκέπτης που τον έλεγαν Μπερνάρ.

¨Είναι σίγουρο αυτό ή μου το λες για να με καθησυχάσεις;" ρώτησε φανερά προβληματισμένος ο Ιβάν

"Μα και βέβαια κόουτς. Εδώ που τα λέμε θα μπορούσα να παίξω και κόντρα στον Ατρόμητο, αλλά εκτιμώ πως με άφησες να ξεκουραστώ παρά την κρισιμότητα του αγώνα"

"Ναι, βέβαια ... Πάνω απ όλα η υγεία ..."

"Και να λοιπόν που όλα πήγαν καλά. Εμείς κερδίσαμε - ας είναι καλά ο Φώτης - εγώ είμαι πια εντελώς καλά και τώρα πάμε στην Αγια Σοφιά να πάρουμε τη νίκη"

"Εμείς θα πάμε ... για σένα δεν ξέρω ... ", μουρμούρισε και πάλι ο Ιβάν χωρίς αυτή τη φορά να περάσει απαρατήρητος απ τον επισκέπτη που τον έλεγαν Μπερνάρ.

"Τι εννοείς κόουτς;", ρώτησε ανήσυχα ο Μπερνάρ και ανασηκώθηκε απ τη πλάτη της πολυθρόνας του

- Κοίταξε μπόι, θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου. Ξέρεις βέβαια πόσο σε εκτιμώ σαν ποδοσφαιριστή και τι αγώνα έδωσα για να έρθεις σε μας.

- Φυσικά και το ξέρω κόουτς και σε ευχαριστώ, αλλά δεν κατάλαβα τι εννοούσες πριν

- Εννοώ μπόι πως σε ντέρμπι σαν το αυριανό, δεν μπορούμε να παίξουμε με τρεις στο κέντρο

"Θα παίξουμε με τέσσερις; Ποιος θα μείνει απ έξω;" τον διέκοψε ο Μπερνάρ

"Δεν με άφησες να τελειώσω. Ελεγα λοιπόν πως σε ντέρμπι σαν το αυριανό, δεν μπορούμε να παίξουμε με τρεις στο κέντρο και ο ένας απ τους τρεις να είσαι εσύ."

Ο Μπερνάρ γούρλωσε τα μάτια του

- Τι θέλεις να πεις κόουτς;

- Θέλω να πω πως έχεις πάσα "διαβήτη", εξαιρετική τρίπλα, αν πάρεις τη μπάλα χωρίς πίεση μπορείς να σκοτώσεις τον αντίπαλο. Συμφωνείς με αυτό;

- Συμφωνώ κόουτς. Για συνέχισε

- Το θέμα είναι αυτό το "αν"

- Ποιο "αν";

- Αν πάρεις τη μπάλα χωρίς πίεση. Εσύ τι λες; Πόσες φορές μέσα στο παιχνίδι με την ΑΕΚ θα βρεθείς χωρίς παίκτη πίσω απ τη πλάτη σου; Μη σου πω δηλαδή πως το πιθανότερο είναι να έχεις δύο παίκτες επάνω σου. Για πλησίασε εδώ στον υπολογιστή. Εχω απομονώσει μερικές φάσεις απ τον παιχνίδι με την ΑΕΚ στην Αγιά Σοφιά.

Ο Μπερνάρ σηκώθηκε φανερά προβληματισμένος, πήγε απ την άλλη πλευρά του γραφείου και έσκυψε πάνω απ τον υπολογιστή

- Καταστροφή φίλε μου. Ούτε μια φορά δεν κατάφερες να στρίψεις και να φύγεις. Τις περισσότερες φορές σου έκλεψαν τη μπάλα, κάποιες τους την έδωσες μόνος σου και κάποιες την έστειλες πλάγιο άουτ. 

-"Δεν είναι μόνο δική μου ευθύνη αυτό όμως", διαμαρτυρήθηκε ο Μπερνάρ. "Είναι και πότε μου δίνουν τη μπάλα  Να, κοίτα εδώ πόση ώρα ήμουν αμαρκάριστος και δεν τη πήρα"

- Εχεις δίκιο. Ομως αυτά είναι πράγματα που δεν διορθώνονται τώρα. Κανένας δεν σε εκμεταλλεύτηκε σωστά, δεν θα διαφωνήσω. Η ΑΕΚ πιέζει πολύ. Δεν πίεσαν μόνο εσένα, πίεσαν γενικά πάνω στη μπάλα δυσκολεύοντας τη πάσα. Ισως στο δεύτερο γύρο στη Λεωφόρο να μην μπορεί λόγω κούρασης να πιέσει με τον ίδιο τρόπο. Εκεί σίγουρα θα έχουμε την ευκαιρία μας να παίξουμε αυτό που μπορούμε. Ομως τώρα είναι το πρώτο παιχνίδι της σειράς. Η ΑΕΚ θα πιέσει ακριβώς όπως πίεσε και στον αγώνα του πρωταθλήματος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό ... Θα ήμουν τρελός να μη θέλω να παίξει ο άνθρωπος με την καλύτερη πάσα στην ομάδα

- Αυτό λέω κι εγώ. Τι άλλο είναι λοιπόν;

- Είναι μπόι πως όταν παίζεις με τρεις στο κέντρο πρέπει να μπορούν να αμυνθούν και οι τρεις. Εσύ τρέχεις πολύ όταν χάνουμε τη μπάλα. Προσπαθείς να πιέσεις, δεν έχω παράπονο απ την προσπάθεια. Απ το αποτέλεσμα έχω παράπονο. Να, δες τα στατιστικά. Ελάχιστες ανακτήσεις, ελάχιστα ... πως διάολο το είπε ο Πιτίνο;

- Ντιφλέξιονς

- Ναι μπράβο. Ντιφλέξιονς! Χωρίς τη μπάλα είναι σαν να παίζουμε άμυνα με παίκτη λιγότερο. 

- Κατάλαβα. Θα κάνω παραπάνω φάουλ

- Οχι βέβαια. Δεν είναι αυτή η λύση. Μας σκέφτεσαι να αρπάξουμε έτσι καμιά κόκκινη κάρτα; Απ την άλλη δεν μπορώ να σε τραβήξω και στο πλάι. Δεν έχεις την ταχύτητα να παίξεις εξτρέμ. 

- Οχι δεν έχω. Σ αυτό θα συμφωνήσω.

- Ετσι λοιπόν καταλήγουμε πως για να παίξεις βασικός σε ντέρμπι, όχι μόνο με την ΑΕΚ, αλλά για τους ίδιους λόγους και με τον ΠΑΟΚ, θα πρέπει να παίξουμε με 4 στο κέντρο. Μη σου πω με 5.

- Εντάξει, αυτό δεν είναι δύσκολο. Θα φέρεις πιο πίσω τον Τούκου και τον Μαντσίνι. Ετσι κι αλλιώς αυτό δεν θα κάνουμε; 

- Οχι δεν εννοώ να βαφτίσουμε το κρέας ψάρι. Εννοώ ένα 4-4-2 με τρία αμυντικά χαφ, εσένα μπροστά τους, ένα εξτρέμ να αλλάζει θέσεις κι ένα σέντερ φορ. Θα θυσιάσουμε δηλαδή τη μία πλευρά. 'Η θα μπορούσαμε να παίξουμε 4-3-1-1-1 χωρίς εξτρέμ με τον Βέρμπιτς πίσω απ τον Φώτη για να εκμεταλλευτούμε και την απουσία του Βίντα. Εχεις καταλάβει βέβαια πως ο Βέρμπιτς μόνο σαν κρυφός σέντερ φορ μπορεί να φανεί χρήσιμος στην ομάδα. Γιατί σαν αριστερό εξτρέμ ...

- Μ αρέσει που μοιράζεσαι τις σκέψεις σου μαζί μου. Αυτό το 4-3-1-1-1 δεν ακούγεται άσχημο. 

- Μμμμ ... Δεν είναι έτσι όμως. Κότσιρας και Χουάνκαρ θα πρέπει να παίξουν όλη τη πλευρά και θα τους φύγει η ψυχή. Τα πλάγια μπακ της ΑΕΚ θα ανέβουν πολύ ψηλά αφού δεν θα έχουν αντίπαλο στην πλευρά τους. Θα φάμε μεγάλη πίεση και το μόνο μας πλεονέκτημα θα είναι πως οι βαθιές μπαλιές όταν θα απομακρύνουμε θα δημιουργήσουν κάποια προβλήματα στα στόπερ της ΑΕΚ. Ομως αποκλείεται με αυτό το σχήμα να μπορέσουμε να κρατήσουμε καθόλου μπάλα στην κατοχή μας ή να χτίσουμε επιθέσεις. Θα πάμε να κλέψουμε το αποτέλεσμα ελπίζοντας να φανούμε τυχεροί

- Αρα, πού καταλήγουμε;

- Καταλήγουμε πως θα παίξουμε 4-3-3

- Αφού είπες ...

- Σωστά κατάλαβες. Με βάση τα όσα είπα θα πρέπει να παίξουμε 4-3-3. Και με βάση πάλι τα όσα είπα, 4-3-3 σε ντέρμπι με εσένα ένα απ τα τρία χαφ, δεν μπορούμε να παίξουμε. 

- Αρα ... Μου λες πως δεν θα ξεκινήσω;

- Ακριβώς μπόι! Δεν θα ξεκινήσεις. Θα είσαι όμως η πρώτη αλλαγή αν κάτι στραβώσει στο παιχνίδι.

Ο επισκέπτης που τον έλεγαν Μπερνάρ επέστρεψε στην πολυθρόνα και βούλιαξε μέσα της. Επιασε αμήχανα το κινητό του και άρχισε να το παίζει στα χέρια του

"Καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου μπόι", είπε με απαλό τόνο στη φωνή του ο Ιβάν σκύβοντας προς το μέρος του. "Εχουμε να παίξουμε δέκα παιχνίδια για το πρωτάθλημα, όχι μόνο ένα. Είναι μαραθώνιος, όχι κούρσα εκατό μέτρων. Υπάρχουν παιχνίδια που όχι μόνο θα παίξεις, αλλά θα τα κερδίσεις για την ομάδα. Απλά αυτό το αυριανό δεν σου ταιριάζει ...¨

- Οπως και στην Τούμπα, αν κατάλαβα καλά

- Οπως και στην Τούμπα, αν και εκεί ίσως να καταφέρεις να πάρεις καμιά κόκκινη απ τον Ντάγκλας Αογκούστο που δεν είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στα μαρκαρίσματά του. Θα το δούμε αυτό όταν έρθει η ώρα

- Και τι θα πούμε στους δημοσιογράφους; Οτι με άφησες έξω για τεχνικούς λόγους; Αυτοί διψάνε για αίμα. Θα αρχίσουν να γράφουν μαλακίες ... Πως είσαι δυσαρεστημένος μαζί μου, πως εγώ είμαι απογοητευμένος, χίλια δυό μπορούν να πουν

Ο Ιβάν έπιασε το μπράτσο του Μπερνάρ και τον κοίταξε στα μάτια

"Τίποτα δεν θα πουν. Θα πούμε εμείς πρώτοι πως δεν θα ξεκινήσεις γιατί δεν είσαι ακόμα απόλυτα έτοιμος, δεν έχεις τον απαιτούμενο ρυθμό μετά την περιπέτεια με τον κολικό και πως θα επανεμφανιστείς βασικός στο παιχνίδι με το Βόλο. Πράγμα που είναι και η αλήθεια δηλαδή. Θα πούμε ακόμα πως αν χρειαστεί μπορεί να παίξεις και αύριο για μισή ώρα, πράγμα που κι αυτό αλήθεια είναι"

Ο επισκέπτης που τον έλεγαν Μπερνάρ κοίταξε με βλέμμα πληγωμένου ζώου τον Ιβάν, έγυρε τους ώμους και έσκυψε το κεφάλι

"Εντάξει κόουτς", είπε ξέπνοα. "Πάντως να ξέρεις πως κάτι ράγισε μέσα μου σήμερα" 

- Το καταλαβαίνω αλλά δεν πρέπει να αισθάνεσαι έτσι. Σκέψου πως σε προστατεύω.

- Με προστατεύεις από τι;

- Από μια κακή εμφάνιση. Μόνος σου είπες για τους δημοσιογράφους. Νομίζεις πως αν ξεκινήσεις, δεν πας καλά και στραβώσει το αποτέλεσμα θα σου χαριστούν; Οχι βέβαια. Θα πέσουν να σε φάνε. Και τότε η πίεση που θα έχεις στους επόμενους αγώνες θα είναι πολλή μεγαλύτερη. Σε θέλω ήρεμο και συγκεντρωμένο, δεν σε θέλω να παίζεις για να αποδείξεις πράγματα στους άσχετους. Δεν θέλω από σένα το κάτι παραπάνω. Θέλω μόνο να δίνεις αυτά που μπορείς. Αυτά μου αρκούν μπόι. Και σε παιχνίδια που οι αντίπαλοι θα έρθουν να ταμπουρωθούν, εσύ θα είσαι αυτός που θα τους ξεκλειδώσει. Είσαι ένα πολύ σημαντικό κλειδί για την ομάδα. Απλά, όπως τα περισσότερα κλειδιά, δεν κάνεις για όλες τις πόρτες.

Ο επισκέπτης που τον έλεγαν Μπερνάρ σηκώθηκε απ την πολυθρόνα του και άπλωσε το χέρι του προς τον Ιβάν. Εκείνος του το έσφιξε με θέρμη

- Ξέρεις ... σπάνια προπονητές λένε ακριβώς αυτά που σκέφτονται. Εμένα δηλαδή δεν μου έχει τύχει κανένας. Να ξέρεις πως όσο κι αν αυτή η κουβέντα που κάναμε με πίκρανε, εκτιμώ την ειλικρίνειά σου. Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ Ιβάν και δουλεύω μαζί σου

- Κι εγώ χαίρομαι που είσαι μαζί μας μπόι. Ηξερα πως είσαι πολύ έξυπνος για να μην καταλάβεις αυτά που σου είπα. Ισως αν ήσουν κάποιος άλλος να έπρεπε κι εγώ να έλεγα ψέματα. Και τώρα πήγαινε και πες στον Σπόραρ να περάσει.

Ο επισκέπτης που τον έλεγαν Μπερνάρ βγήκε με αργά βήματα απ το γραφείο ενώ στην είσοδο ξεπρόβαλε η ψηλή και επιβλητική φιγούρα του Σλοβένου επιθετικού

- Καλημέρα κόουτς. Εμαθα πως με ζήτησες

- Γεια σου Αντράτς ... Κάθησε ... Πώς είναι η υγεία σου; Αυτές οι ενοχλήσεις θα πρέπει να σε ταλαιπωρούν ακόμα, ε;

Παρακάτω δεν μπορώ να σας πω καθότι αυτοί οι δύο μιλάνε σλοβένικα και όχι αγγλικά. Αλλά δεν είναι και δύσκολο να καταλάβετε τι έλεγαν!

Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 0-8!

 

Σήμερα το πρωί ξύπνησα πολύ ευδιάθετος. Είδα ένα πολύ ευχάριστο όνειρο. Είδα λέει πως ήμουνα στο γήπεδο μεταμφιεσμένος σε παππάς και πως πετάξαμε 8 τεμάχια στον Ολυμπιακό μέσα στο Φάληρο. Τα είδα όλα καθαρά, εκτός απ το έβδομο γκολ. Μάλλον το έβαλε ο Σάρλια με ανάποδο ψαλίδι αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Το σίγουρο είναι πως έβαλε αυτογκόλ ο Χάιμες και μετά πήρε και κόκκινη κάρτα. Κάποιοι μπροστά έλεγαν πως όλα γίνονται για το στοίχημα αλλά εγώ γελούσα κάτω απ τα ψεύτικα γένια μου. Πάντα κάτι τέτοια λένε οι γάβροι όταν χάνουν. Στο ημίχρονο λέει το σκορ ήταν 0-5 και ο Βαγγέλας απέλυσε τον Μίτσελ που φορούσε πάλι αυτό το πουκάμισο τραπεζομάντηλο, τα παπούτσια με σόλα κορέγκα και είχε αυτή τη γνωστή έκφραση με το στραβωμένο στόμα σε σχήμα ερυθράς ημισελήνου και στο δεύτερο ημίχρονο εμφανίστηκε στο πάγκο ο Τάκης ο Λεμονής κόκκινος-κόκκινος και καθαρός που ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα και αποθεώθηκε από τον πύρινό τον κόσμο που δεν λυγά ποτέ. 

Τώρα πάω να φάω κάτι και να ρίξω άλλον έναν υπνάκο. Ισως μάλιστα να δω τι γράφουν τα σάιτ μετά το θρίαμβο. Θα σας ενημερώσω αύριο

Εβάλαμε οκτώ εβάλαμε οκτώ εβάλαμε οκτώ στον Ολυμπιακό κι άλλα τέ- κι άλλα τέσσερα στον Αρη γειά σου Α- γεια σου Αγγελε Μεσσάρη!