Πώς το έλεγε η αξέχαστη Μαρίκα Νέζερ στη 'Μαντάμ Σουσού";
"Λεφτά έχουμε"
Ε κάτι τέτοιο αρχίζει να θυμίζει και ο μπασκετικός Παναθηναϊκός
Το πε και ο Μπαρτζώκας!
Ο Παναθηναϊκός φέτος έχει μπάτζετ που τρομάζει!
Δεν ξέρω βέβαια ποιους τρομάζει, αλλά μέχρι στιγμής οι μεταγραφές είναι αυτές που ξέραμε εδώ και τρεις μήνες, ενώ με τις αποχωρήσεις η ομάδα έχει γεμίσει "τρύπες" που δεν βλέπω να υπάρχει διάθεση να καλυφθούν. Τουλάχιστον όλες.
Και μπορεί η αποχώρηση των Γουόλτερς, Γουίλιαμς, Τόμας και Γκουντάιτις να ήταν περίπου αναμενόμενες, όμως η αποχώρηση του Λι προσωπικά με φοβίζει.
Ακόμα και η περσινή άθλια ομάδα είχε τρία πλέι μέικερ (Γουόλτερς, Λι και Μποχωρίδη) και πάλι δεν έφτασαν, αφού πολλές φορές αναγκάστηκε να οργανώσει παιχνίδι ακόμα και ο παντελώς άτεχνος Πονίτκα ... σεντράροντας με ακρίβεια στις εξέδρες ή σημαδεύοντας τα πόδια των ψηλών που είναι θαύμα που δεν έπαθαν κανένα διάστρεμμα.
Φέτος λοιπόν μέχρι στιγμής υπάρχει ο Βιλντόσα (τεράστια αναβάθμιση) και ο πολλά υποσχόμενος πλην όμως άπειρος από Euroleague Μωραΐτης. Αν παραμείνει ο ένας Καλαϊτζάκης (τους μπερδεύω αυτούς, εννοώ αυτός που παίζει άσσο, όχι ο άλλος που παίζει στο τρία) θα υπάρχει ακόμα μια αμυντική λύση, αλλά από οργάνωση παιχνιδιού λίγα πράγματα.
Βλέπω λοιπόν πως η ομάδα προσανατολίζεται στην απόκτηση σούτινγκ γκαρντ, άντε το πολύ-πολύ κόμπο γκαρντ για να μπαλώσει λίγο από τον άσσο και να συνεισφέρει στο σκοράρισμα. Εκ πρώτης όψεως αυτή δεν είναι κακή λύση, αρκεί να αποκτηθεί και ένα κανονικό σούτινγκ γκαρντ με έφεση στο μακρινό σουτ. Ούτε που θέλω να φανταστώ τι θα δούμε αν παραμείνει ο ασταθής και αδύναμος Γκριγκόνις (του κάνουν σκριν και φεύγει δέκα μέτρα μακριά, ενώ από άμυνα δεν μαρκάρει ούτε χελώνα) και όσο δεν φεύγει ... αγχώνομαι. Γιατί όσο να ναι, "λεφτά έχουμε" αλλά ο Πάντερ έμεινε στην Παρτιζάν αφού έκανε μιά σύντομη βόλτα στη χρεοκοπημένη Μπαρσελόνα γιατί λέει ήταν παλιόπαιδο ο μάνατζέρ του, ο Ντόρσεϊ έχει λέει συμβόλαιο και θα μας απασχολήσει μόνο αν το σπάσει (ενώ λεφτά έχουμε, να μην το ξεχνάμε), άσε που συνήθως παίζει καλά ένα δεκάλεπτο και στο υπόλοιπο παιχνίδι είναι εξαφανισμένος, ο Εξουμ θα πάει να κυνηγήσει το όνειρό του για δεύτερη φορά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο σιτεμένος ηλικιακά Μπομπουά έμεινε στην Εφές και κάτι Λαπροβίτολες και Μίτσιτς μάλλον έσκασαν στο ρεπορτάζ διά της ... εις ατόπου απαγωγής (λεφτά έχουν, τι διάολο, δεν τους θέλουν αυτούς; )
Ο Φορμπς είναι μια πολύ καλή λύση για σούτινγκ γκαρντ και εφ όσον λεφτά έχουμε, να μην το ξεχνάμε, είναι και εφικτή. Βέβαια μας καλύπτει τη μία απ τις δύο θέσεις του σούτινγκ γκαρντ, αλλά και πάλι χρειάζεται δεύτερος πλέι μέϊκερ (τρίτο θεωρώ τον Μωραΐτη). Και τελικά, με μεγάλη ευκολία άφησαν τον Λι να φύγει, έναν τίμιο παίκτη που τράβηξε μεγάλο κουπί πέρυσι (μόνο σπαθιά δεν κατάπιε) που και μακρινό σουτ έχει (εφ όσον δεν τον ξεζουμίζεις να κατεβάζει και τη μπάλα) και άμυνα παίζει (εξαιρετικός "κλέφτης"). Θα βρούμε κανέναν καλύτερο; Μπορεί, αφού λεφτά έχουμε. Ελπίζω δηλαδή ...
Και πάμε στο τρία, όπου υπάρχει ο ταλαντούχος Μαντζούκας και ειλικρινά πολύ θα χαρώ αν έχει φέτος αναβαθμισμένο ρόλο, ενώ επιστρέφει και ο Παπαπέτρου που μπορεί να παίξει και στο τέσσερα. Πάλι όμως νομίζω πως χρειάζεται ένα τριάρι κλάσης και αφού λεφτά έχουμε, δεν θέλω να φανταστώ πως μπορεί ο Ολυμπιακός να πάρει τον Μίροτιτς και όχι εμείς (προσωπικά δεν καταλαβαίνω πως θα γίνει να χαρίσει 11 εκατομμύρια ευρώ στη Μπαρσελόνα, αλλά τέλος πάντων). Κάτι Κλάιμπερν δεν παίζουν με τίποτα, γιατί μπορεί εμείς λεφτά να έχουμε, αλλά έχουν κι οι Τούρκοι, ο Χενζόνια συνεχίζει να μας δουλεύει με καρδούλες και τριφυλλάκια στο twitter του αλλά θέλει να μείνει να πάρει πρωτάθλημα με τη Ρεάλ, άσε που είναι και σε πτωτική πορεία (προσωπικά δεν θα τον ήθελα, εκτός αν είναι να μείνουμε με Μαντζούκα και Παπαπέτρου).
Στο τέσσερα υπάρχει ο Χουγκάζ που επίσης τον πιστεύω και θα χαρώ να πάρει κι αυτός φέτος χρόνο στην ομάδα τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στη Euroleague. Από κει και πέρα θα υπάρχει ο Παπαπέτρου που είναι τριάρι που μπορεί να παίξει και τέσσερα και - μέχρι στιγμής - ο Αγραβάνης που είναι τεσσάρι αλλά μπορεί να παίξει και στο τρία. Πολύ καλοί και Ελληνες που τους έχουμε ανάγκη. Προσωπικά αν μείνει ο Αγραβάνης δεν θα έψαχνα άλλο αυτή τη θέση (ο Μήτογλου ακόμα κι αν δικαιωθεί έχει διανύσει μεγάλο διάστημα απραξίας και μόνο σαν επένδυση για επόμενες χρονιές μπορεί να λογιστεί).
Και φτάνουμε στο πέντε. Οι προσθήκες Λεσόρ και Κώστα Αντετοκούνμπο είναι εξαιρετικές, αλλά φυσικά χρειάζεται ένας ακόμα ψηλός. Ενας ψηλός που να έχει και σουτ από μέση απόσταση. Ο Βίλι Ερνάν Γκόμεζ είναι ιδανική περίπτωση (προσωπικά μου θυμίζει Ντίνο Ράτζα) εφ όσον λεφτά έχουμε (μη λέμε πάλι τα ίδια). Ομως έχω την εντύπωση πως αν τελικά φύγει ο Ταβάρες απ τη Ρεάλ με προορισμό το ΝΒΑ, ο Ερνάν Γκόμεζ θα είναι η πρώτη επιλογή της πρωταθλήτριας Ευρώπης, άσε που και ο ίδιος απ ότι ξέρω είναι οπαδός της ομάδας συν το γεγονός πως θα παίζει και στη πατρίδα του. Αρα θα πρέπει να έχουμε πολύ περισσότερα χρήματα απ αυτά που θα έχει να διαθέσει η Μαδρίτη που θα έχει ξαλαφρώσει και απ το συμβόλαιο του Ταβάρες.
Πιασ τ αυγό και κούρεφτο με λίγα λόγια και τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι και τόσο κακός ο Παπαγιάννης που αν εξαιρέσεις το γεγονός πως έχει μανταλάκια στα χέρια και δεν μπορεί να πάρει ριμπάουντς, μια χαρά εκτελεί όχι μόνο από μέση αλλά και από μακρινή απόσταση. Αλλά ενώ εμείς λεφτά έχουμε δεν είναι πολύ σίγουρο πως αυτός θέλει να παραμείνει (δεν έχει ακούσει και λίγα) και όχι να πάει να αλλάξει τον αέρα του στη Πόλη για παράδειγμα στον μπαξέ της Φενέρ.
Για τον Παπαγιάννη να πω ακόμα πως η κακή του περσινή απόδοση έχει να κάνει και με την άθλια επιθετική οργάνωση του Ράντονιτς. Κάντε στο μυαλό σας εικόνα πόσα άλεϊ χουπς του σερβίριζε ο Καλάθης και πόσα πέρυσι όλοι μαζί (Γουόλτερς, Λι και Μποχωρίδης, για τον Πονίτκα τα είπα παραπάνω). Με τον Βιλντόσα και η επιθετική παραγωγικότητα του Παπαγιάννη θα βελτιωνόταν δραματικά
Για να τελειώνουμε, λεφτά μπορεί να έχουμε (όχι τόσα όσα φανταζόμαστε), αλλά όλα δεν εξαρτώνται απ τα λεφτά. Οι πληγές που άνοιξαν τα προηγούμενα χρόνια και το τσαλάκωμα της εικόνας της ομάδας θα χρειαστεί αρκετό καιρό για να επουλωθούν. Κοινώς, ο νέος κόουτς θα πρέπει να ανεβάσει αρκετά επίπεδα την ομάδα προκειμένου να μπορεί στα επόμενα χρόνια να χτυπάει τοπ παίκτες κι εκείνοι να έρχονται κάνοντας κολοτούμπες (όπως παλιά). Προσωπικά σέβομαι τον Αταμάν αλλά σε καμιά περίπτωση δεν τον θεωρώ προπονητή τύπου Ζοτς που μπορεί να χτίσει μια ομάδα ξεκινώντας από παίκτες εξελίξιμους αλλά όχι φτασμένους. Ετσι λοιπόν το ερώτημα είναι: μπορούμε να βρούμε κι εμείς έναν Λάρκιν αφού λεφτά έχουμε; Να μπορέσει και ο Αταμάν να κάνει τον Μαντζούκα Μίτσιτς και να δοξαστούμε τα επόμενα χρόνια. Ε; Κάπως έτσι ...
